1. فاصله بینلوله انشعابو خم های جلو و عقب آن خیلی نزدیک است: اگر فاصله بین لوله انشعاب و خم های جلو و عقب آن خیلی نزدیک باشد، بر انحراف طبیعی مبرد جاری شده در اینجا نیز تأثیر می گذارد و بر اثر خنک کننده یونیت داخلی تأثیر می گذارد. پایین دست بنابراین لازم است اطمینان حاصل شود که فاصله لوله انشعاب تا خم های جلو و عقب آن بیش از 500 میلی متر باشد. به طور مشابه، فاصله بین دو زانو (نقاط خمشی) نیز باید بیش از 500 میلی متر تضمین شود.
فاصله بین لوله های شاخه باید بیش از 1000 میلی متر باشد. در غیر این صورت، ایجاد انحراف مبرد و صدای جریان مبرد آسان است.
2. جهت خط لوله بسیار پیچیده است: در طبقه اول ویلا جهت انشعاب لوله اصلی که از چاه لوله خارج می شود بسیار پیچیده است. برخی از لوله ها حتی به یک سر می روند و سپس به عقب برمی گردند. این باعث اتلاف مواد از یک طرف و مهمتر از آن، افزایش مقاومت خط لوله و کاهش ظرفیت خنک کننده یونیت داخلی می شود. برخی از لوله ها به صورت لایه ای قرار می گیرند که برای بازگشت عادی روغن سیستم مساعد نیست، که خطرات پنهانی را برای عملکرد عادی میزبان باقی می گذارد. در مورد طراحی و اجرای خطوط لوله، لطفاً اصل "طول خط لوله تا حد امکان کوتاه، استفاده از حداقل زانویی که ممکن است" رعایت شود، در غیر این صورت بر عملکرد عادی واحد در آینده تأثیر می گذارد و حتی به واحد آسیب می رساند. باید تغییراتی ایجاد شود.
3. لوله خروجی بخش مستقیم خاصی را حفظ نمی کند: ما اغلب این مشکل را در محل ساخت و ساز پیدا می کنیم. خط لوله منشعب شده از لوله انشعاب، بخش مستقیم لوله مشخصی را حفظ نمی کند، اما بلافاصله پس از انشعاب خم می شود که تأثیر زیادی بر روی واحد داخلی بعد از لوله انشعاب خواهد داشت.